GESCHIEDENIS VAN EEN HUMANISTISCHE STRIJD
Paulus Hendrikus Janssen, ook bekend als Pastoor Janssen, was geboren op 29 januari 1922 uit vader Paul Hubert en moeder Maria Helena Fillot, in een kleine stad Venlo, Nederland. Pastoor Janssen arriveerde op 11 mei 1951, in Surabaya als priester, om zijn roeping als katholike missionaries te vervullen en kwam in contact met de Bisschop van Surabaya, die hem aanbood om zich in Kediri te vestigen.
HISTORIE IN KEDIRI
Op 5 mei 1951 arriveerde Pastoor Janssen in Kediri, in een dorp Puhsarang, 15 km van Kediri gelegen. Hier begon Pastoor Janssen zijn missie, niet zo zeer als missionaries, maar ook jegens een sociale missi en visi.
In overweging genomen dat de Javaanse taal de sleutel zou zijn om met het lokale volk samen te kunnen werken, begon hij de taal te leren van zijn voorgangers en omringende gemeenschap en kon dan de Javaanse taal op vele niveaus vloeiend spreken.
De maatschappelijke toestand in de dorpen waar hij werkte, was zeer arm, met gezondheidsproblemen , armoe en handicaps die overal te zien waren
De roeping om sociaal werk te verrichten begon sterker in Pastoor Janssen’s gedachten te worden, voornamelijk wanneer hij de dichtsbijzijnde dorpen zoals Gringging, Kalinanas en Kalibago bezocht. Velen hadden TBC en Frambosia. Verder waren er zeer veel arme gehandicapte en verwaarloosde kinderen .
Pastoor Janssen reisde op en af Kediri – Surabaya om medicijnen te halen voor deze mensen met chronise ziekten.
Gelukkig ontmoete hij in Surabaya een zekere dokter Parijs, die in het Surabaya Ziekenhuis werkzaam was en hem leerde hoe frambosia te behandelen met penicillin. Zo deed hij visites aan huis om de patienten te bezoeken, ofschoon hij dat per fiets deed. Elke dag werd het hem duidelijker dat hij een helpende hand nodig heeft. Op een dag gaf een vriend hem een motorfiets, ofschoon tweedehands, maar nog in goede conditie. Dit werd een van de mogelijkheden om locale assistenten te mobiliseren, die het embryo werden van zijn voornaamste werk, het revalideren van gehandicapten door toenadering van de Gebaseerde Gemeenschap Rehabilitatie (CBR = Community Based Rehabilitation).
PASTOOR JANSSEN IN KEDIRI
( links ) : Interactie met de armen, zonder aarzeling. (Rechts ) Het begin van pioneers werk in het onderwijs van kinderen
Niet alleen bovengenoemde activiteiten. Pastoor Janssen begon ook scholen op te richten, beginnende met de Montessori Kleuterschool, Don Bosco Basis en Middelbare School. Hij geloofde dat de sociale aspecten en handicap problemen eigenlijk oorsprongkelijk geworteld waren uit het gebrek aan onderwijs. Daarom zou onderwijs en training de beste oplossing zijn.
Maar dan waren er andere problemen, het was niet zo makkelijk om leerkrachten te vinden op dat moment, en hij ontwierp een networking systeem. Hij ging naar Yogya om hulp te zoeken. Al gauw kreeg hij vrijwillegers die bereid waren te helpen onderwijzen in de kleuterschool, Basis- en Middelbare-School, sommigen kwamen zelfs uit Muntilan.
Maar daar de leraren dikwijls gebrek aan voldoende bekwaamheid hadden, richte hij een B-1 Leraren Cursus op in Kediri.
Tegelijkertijd begon hij ook met een Begeleidings en Adviserings Cursus, en begon eerst alleen met 5 cursisten in het eerste jaar – en 12 in het volgende jaar. Ook wisselde hij de B-1 leerkrachten uit, tussen Kediri, Surabaya en Yogya.
( Links ) Vrijwillege leerkrachten van de B-1 Leraren Cursus. Sommigen zeer loyaal die zich tot heden om de armen bekommeren.
( Rechts ) School voor de armen. Het leren ging gewoon door, zelfs in de tuin
Met al deze activiteiten betekende het niet dat Pastoor Janssens zijn attentie aan de arme en hulpeloze kinderen
vergat ,in tegenstelling begon hij een internaat, een soort weeshuis, voor jongens en meisjes, op te richten , ook een kliniek die medische behandeling en konsultaties gaf aan gehandicapten, en arme hulpeloze zieke mensen. Zij die onmogelijk thuis behandeld konden worden , maar ook de ziekenhuis kosten niet konden betalen.
Op verscheidene plaatsen in Kediri, breide het sociale werk wat Pastoor Janssen begonnen was , zich uit.
Maar het voornaamste was dat de locale gemeenschap zich begon te verbeteren wat betreft gezondheid en hygiene door het ontwikkelings programma dat hij oprichte.
KEDIRI NU
Wat Pastoor Janssens begonnen was in de dorpen omstreeks Kediri bloeide op, tot nu toe. De scholen zoals Don Bosco Kleuterschool, Basis – en Middelbareschool bestaan tot heden nog.
Terwijl de revalidatie inspanningen tot nu toe ook nog lopen , zoals het weeshuis Bhakti Luhur in Kalibago, wat nu meer als een Maatschappelijk Revalidatie Centrum fungeert, met een paar inwonende gehandicapte kinderen.
Revalidatie inspanningen groeiden snel op via het GGR programma. In dit programma werd de plaatselijke gemeenschap ook bijbetrokken . Tal van lokale jongeren werden getrained door dit GGR programma, zodat de
continuieteit van het werk periodiek verantwoord kon worden.
PASTOOR JANSSEN IN MADIUN
Pastoor Janssen tijdens een bezoek van de Burgemeester van Madiun en zijn staff aan de Bhakti Luhur Foundation, die net opgericht was.
In juli 1959 verhuisde Pastoor Janssen naar de A. Yani str. no. 17 , Madiun. Deze mutatie werd hem gevraagd door zijn supervisors in Surabaya met het doel om daar in Madiun een universiteit te openen, de Widya Mandala Universiteit.
Een andere reden voor deze mutasie was om een positie in te nemen in het midden van Yogyakarta en Surabaya gelet op het belang van deze twee steden, waar nog grotere projecten gebouwd konden worden.
De B-1 Leraren Cursus begonnen in Kediri, werd ook in Madiun opgericht .Deze Cursus is een voorloper van de Hoger Onderwijs Lerarenopleiding (HOL) die later Lerarenopleidingen en Hoger Onderwijs Training werd ( nu de Widya Mandala Universiteit Madiun ) .
Op 5 augustus 1959 richte hij de Bhakti Luhur Stichting in Madiun op, als een media voor sociale activiteiten die hij samen met de lokale gemeenschappen uitvoerde, om een juridische positie te hebben.
De volgende jaren waren gevuld met sociale activiteiten en natuurlijk met zijn taak als missionaries.
In 1963 ontstond er een hongersnood dat in de nabijheid van Ponorogo begon en Pastoor Janssen mobiliseerde hiervoor hulptroepen om hem bij te staan met dit social werk. Op 8 september 1963 richte hij de Bhakti Luhur Verpleegkundige Associatie op , die oorsprongkelijk alleen met 7 verpleegkundigen begon, die direct het volk hielpen tijdens de hongersnood ( ratten-pest) in Slahung en Ponorogo. Het volk leed aan gebrek aan voedsel en beri-beri, het was een treurige toestand. Velen stierven door deze ramp in de jaren 1963 tot 1965. Als oprichters besturen deze verpleegkundigen de Bhakti Luhur Stichting tot nu toe.
Vrouwen die zich aangesloten hadden bij de ALMA, bezig met het helpen van schlachtoffers tijdens de verschrikkelijke rampen tussen 1963 – 1965. Tot nu toe is ALMA de eigenaar en beheerder van de Bhakti Luhur Stichting.
Het werk van Pastoor Janssen in Madiun groeide verder zowel in het onderwijs als sociaal werk. In deze stad
richte hij ook de Ontwikkeling voor de Gemeenschap School ( waar de studenten tijdens hun praktijk mee hielpen met het sociale werk, o.a. het verplegen van gehandicapte kinderen, ook tijdens de ramp in Ponorogo ), Don Bosco basis school , St. Louis Middelbare school en Bhakti Luhur School voor gehandicapten , gerund door de verpleegkundigen van Bhakti Luhur.
Zwaar gehandicapte kinderen, die geen familie meer hadden, werden verzorgd en verpleegd in het internaat in de Jl. A. Yani no. 17.
De behoefte aan professionele krachten steeg met de dag. De nodige professionele krachten waren doktoren, physiotherapeuten, en andere therapeuten voor het behandelen en begeleiden van gehandicapte kinderen. Het was heel moeilijk om deze professionele krachten te vinden in Madiun en omstreken, daarom besloot hij naar Malang te verhuizen , ook met het plan om zijn sociale activiteiten uit te breiden. Het werk in Kediri en Madiun liep gewoon door met plaatselijke opgeleide en gestimuleerde krachten. Geregeld bezocht hij de sociale instellingen die hij opgericht had .
PASTOOR JANSSEN IN MALANG
In mei 1967 verhuizde Pastoor Jansen naar Malang, waar hij een huis huurde in de Tapaksiring str. No 1 , Samaan.
Maar daar er veel gehandicapte kinderen waren die onderdak en behandeling nodig hadden, verhuisde hij het internaat op 26 augustus 1967 naar de Dempo str. no 14, Malang. Van hieruit bleef de Bhakti Luhur onder leiding van Pastoor Jansen verder groeien, vele gehandicapte kinderen uit Malang en omstreken werden hier opgevangen en behandeld.
Prof. Dr. Paul Janssen , Decaan van de Sociale Ontwikkelings Instituut (SOI) poserend met zijn staf en de deelnemers uit Oost Java, Jakarta en Ministeri van Sociale Zaken uit Yogyakarta
IIn de Oro-Oro Dowo str Malang, richte Pastoor Jansen in het jaar 1969 de Sociale Ontwikkelings Instituut (SOI) op.
Oorsprongkelijk bestuurde de SOI rehabilitatie cursusen, sociale rehabilitatie zowel als speciale revalidaties voor gehandicapten. Daar deze cursussen praktis waren, kreeg de SOI de aandacht van buitenlandse Sociale Insituties in Duitschland en Nederland. Niet alleen van deze twee landen, maar ook van de UNICEF en UNDP. En door het initiatief van deze twee organisaties van de Verenigde Naties, onstond er een samenwerking tussen de Ministeri van Sociale Zaken van Indonesie en de SOI. Vele nationale en internationale sociale organisaties gaven daarna hun hulp.
Het was een drukke periode voor Pastoor Janssen in de jaren 1962 – 1972, voornamelijk door de samenwerking met de Ministerie van Sociale Zaken . Een vorm van de samenwerking is dat de SOI o.a. cursussen van Training voor Trainers organiseerd, voor sociale dorps instellingen.
De cursussen waren opgericht voor de ontwikkeling van de gemeenschap, inbegrepen van veeteelt en landbouw. De SOI activiteiten waren niet alleen gecentraliseerd in de Oro Oro Dowo str, maar breide zich uit naar de Galunggung str. No 3, Malang. Tijdens de tijd dat hij de SOI bestuurde , schreef hij ook een boek over gemeenschappelijke ontwikkelingen , “ 10 Methoden voor Sociaal Werk “. Met deze methoden assisteerden vele lokale gemeenschappen het werk programma van de VSI ( Village Social Institution) die trainingen van de SOI gekregen hadden. In het zelfde jaar werd Pastoor Janssen gepromoveerd als Professor van de IKIP Malang.
LSD( Dorps Sociale Institut ) – LKMD( Dorps Gemeenschap Veerkracht Institut )
Helaas kwam er in eind 1972, een beleid van de centrale overheid , dat verklaarde dat DSI niet meer onder de Ministerie van Sociale Zaken staat, maar geintergreed werd in de Ministerie van Interne Zaken, en later veranderd werd in de naam Dorps Gemeenschap Veerkracht Institut ( DGVI ). Hier door gaf de SOI geen trainingen meer aan de DSI., maar gaven alleen speciale trainingen voor sociale revalidatie aan gehandicapten in het algemeen ,. In de volgende jaren kon SOI niet veel meer doen voor de gemeenschap , en Pastoor Janssen begon een Maatschappelijk Werker Middelbare School , op te richten.
GEEF NOOIT OP
De moed opgeven kwam nooit in Pastoor Janssen’s gedachten op, ofschoon door dit beleid vele experten van de UNICEF en UNDP , zo ook die uit Duitschland en Nederland, Indonesie moesten verlaten, wat ook het achterlaten van projecten betekende. Maar dat betekende niet dat alle inspanningen van de Gemeenschap Ontwikkeling Instituut geen resultaat had. Daarentegen verspreide de DSI de kennis en deskundigheid, opgehaald via de Training voor Trainers naar verschillende areas. Er zijn zo veel aspecten wat geleerd en toegepast kan worden in het ontwikkellen van de maatschappij .
Elke evenement heeft zijn eigen betekenis. Evenzo bracht de verandering van DSI naar DGVI ook grote wijsheid. En dit was het uitgangspunt voor Pastoor Janssen om zijn volle aandacht aan de armen en verlaten invaliden te geven.
HERRINNERINGEN VAN DE SOI
Aandenken toegerijkt door de SOI oprichter, aan deelnemers van de Training voor Trainers cursus
VOLLE AANDACHT AAN DE INVALIDEN
Het aantal gehandicapte kinderen die door Pastoor Janssen in de Bhakti Luhur Stichting verzorgt werden, groeide met de dag. Het begrip dat gehandicapten een normaal leven in de maatschappij moesten krijgen, heeft geleid tot een vorm van implimentatie van de tehuizen voor gehandicapten in de zamenleving.
De gemeenschappelijke toestanden waren : dat mensen met handicaps verlaten worden, of zelfs gebruikt worden als een commodity , door mensen die geen verantwoordelijk besef hebben. Daarom werden tehuizen voor gehandicapten een absolute noodzaak, en het werd ook een middel voor gemeenschappelijk onderwijs en het besef, dat er overal om ons heen veel mensen met speciale behoeften en gehandicapten zijn
PASTOOR JANSSEN EN BHAKTI LUHUR.
Elk gehandicapt kind is zijn kind
Rond 1975, ontving de Bhakti Luhur Stichting meer en meer mensen met verschillende gebreken . Blijkbaar konden de verpleegkundigen in Bhakti Luhur het aantal gebrekkige mensen die ontdekt werden en verpleging zochten, geen onderdak meer geven.
In 1979 werd de Middelbare School voor Sociale Werker ( MSSW ), die een paar jaren eerder was opgericht, en speciale attentie gaf aan gehandicapte kinderen met speciale zorg, erkend. Op 29 september 1981 werd het officieel erkend door de Ministerie van Onderwijs & Cultuur.
En met deze sterkere positie van de MSSW werd het bestaan van de tehuizen voor gehandicapte kinderen beter beveiligd .
En zo groeide de Bhakti Luhur Institutie verder, haast elke vorm van handicap was hier welkom. In 1987 concentreerde Pastoor Janssen zich niet alleen in institutionele toenaderingen ( tehuisen en scholen ) , maar was ook actief in pogingen voor Primaire Gezondheids Zorg, zoals in de Donomulyo district, Zuid Malang, ook in een dorp Mojorejo, in Blitar. Voor zijn primaire gezondheidszorg programma, werkte hij samen met gezondheids centras en plaatselijke gezondheids autoriteiten. Twee jaar later, op 27 september 1989, werd Pastoor Janssen officieel Indonesisch staatsburger.
MAATSCHAPPELIJK GEBASEERD REHABILITATIE (CBR)
Vermoeid maar enthosiast, tijdens het oprichten van de Maatschappelijk Gebaseerd Rehabilitatie in Nangapinoh
Begin 1992, breide de PRIMAIRE GEZONDHEIDS ZORG zich uit tot een MAATSCHAPPELIJK GEBASEERD REHABILITATIE (CBR) die zich concentreerde zowel tot lichaamelijk handicap problemen als combinatie van lichamelijke en geestelijke handicaps.
MGR een werkprogramma van de WHO, is een van de beste programmas om handicaps aan te pakken door de lokale gemeenschappen te versterken. Hoewel , het uitvoeren van MGR’s concepten niet zo eenvoudig was, het vraagt om getraind personeel, om motiverende en stimulerende voorbeelden te kunnen geven aan de lokale bevolking en om hun het begrip bij te brengen hoe belangrijk revalidatie is.
Het vraagt ook om trainingen te organiseren voor de plaatselijke maatschappij om revalidatie programmas voor gehandicapten te kunnen uitvoeren . In 1994 begon hij met het project Field Officer Cursus , dat in september 1995 gerealiseerd werd.
REVALIDATIE WERKNEMER CURSUS
In het begin werd dit programma gehouden in samenwerking met de Prof. Dr. Soeharso Surakarta Maatschappelijk Gebaseerde Rehabilitatie Ontwikkelings Center, maar in de volgende jaren organiseerde Bhakti Luhur z’n eigen trainingen onder de Bhakti Luhur Maatschappelijk Gebaseerde Rehabilitatie Ontwikkelings Centrum.
Vele jongeren uit alle hoeken van het land kwamen om deze opleiding te volgen, zoals uit NTT, Molukken, Kalimantan, Sulawesi , zelfs uit Papua. Het zijn jongens en meisjes afgestudeerd van de hooge school, die zich geroepen voelen om rehabilitatie centrums in hun provincies te openen. Ook stuurden enkele Sociale Instanties zoals uit Jakarta, Kupang, Zuid Sulawesi, hun medewerkers naar Bhakti Luhur om deze trainings programmas te volgen, ook verschillende NGOs uit verscheidene provincies
BHAKTI LUHUR IN INDONESIE
Tot nu toe, heeft Bhakti Luhur zich ontwikkeld als een van de grootste sociale inrichtingen voor gehandicapten in Indonesie, met 400 tehuizen verspreid over verschillende provincies , voor meer dan 2000 kinderen en 700 verpleegkundigen, die met de kinderen wonen . En via het CBR programma bestaat Bhakti Luhur in 15 provincies in Indonesie met 40 maatschappelijke rehabiliaties centrums, die 5.000 gehandicapten gerevalideerd heeft. In overeenstemming met het motto : dat Bhakti Luhur en het CBR programma zich voortzet om de moeilijk te bereiken areas te bereiken, worden elke dag meer en meer gehandicapte mensen geholpen en opgevangen in elk aspect van het gemeenschappelijk leven.
ANDERE HULP
Pastoor Janssen en de Bhakti Luhur Stichting zetten zich niet alleen in voor de gehandicapte problemen, maar hielpen ook de slachtoffers van de nationale rampen, in Banda Aceh en Nias, na de tsunamie en aardbevingen, en overstromingen in Blitar en Jember, ook slachtoffers van de aardbeving in Yogyakarta.
Niettemin onderrichte Pastoor Janssen, die een vader figuur is voor de gehandicapten en ook voor zijn opvolgers, een ding “ BLIJF NEDERIG, EENSGEZIND , EN ALTIJD VROLIJK ”. En hiermee zal het nooit ophouden om het nobele humanitaire werk voort te zetten.
HANDICAP REHABILITATIE CENTRUM
Het huis in de Galunggung str. No 3, Malang, oorsprongkelijk gebruikt als een van de Instituties voor Maatschappelijk Ontwikkelings Centrum, werd eindelijk een rehabilitatie centrum voor gehandicapten. In het begin was het alleen een woning, maar langzaam maar zeker groeide het uit. Met een stuk grond van ongeveer 101.175 m2 werd het ontwikkeld in een rehabilitatie centrum voor gehandicapten.
Oorsprongkelijk begonnen met een internaat, was het uitgegroeid tot 20 internaten, verschillende scholen, therapie- en job training gebouwen, ook training centrums.
Met zo veel verschillende activiteiten, was de ingang in de Galunggung str. niet meer geschickt als in- en uitgangs poort. Dus werd de Raya Dieng str. de hoofdpoort, om precies te zijn, Raya Dieng str. no. 40 Malang.
BHAKTI LUHUR SERVICE
- Internaten voor de arme en verlaten gehandicapte kinderen
- Therapie Units :
– Fysiotherapie
– Bezettingsgraad Therapie
– Logopedie Therapie
– Sensorische integratie Therapie
– Geestelijk Gestoorde Kinderen Therapie.
– Blindheid Therapie en Training – Lage Vission
– Dubbele Handicap Therapie
– Authise Therapie voor kinderen
– Cerebrale Parese Therapie en Training voor kinderen
- Scholen ( Onderwijs )
– School voor gehandicapten ( A, B, C, C1, Authisme )
– Geintegreerde Basis School
– Geintegreerde Middelbare School
– SMK / SMPS
– STPS
- Gebaseerde Gemeenschap Revalidatie Centrum
– Training voor Gebaseerde Gemeenschap Revalidatie Gebied Officer.
– Opleiding tot Specialist
– Expertise Centrum
- Beroeps Training
- Phychology Counseling & Consultancy Kliniek.
- Blinde- en kinderen met lage vission. :
– Diagnose
– Hulpmiddelen
– Vission Check Up
– Operaties
- Dove Kinderen
– Hoorzitting beoordeling
– Hoor apparaten
- Kinderen met lichamelijke handicaps. :
– rolstoel
– walker en rolator
– kruk en stick
- Celebrale Parese Kinderen :
– aangepaste stoel
– ouderlijke opleiding
– medicijnen ( wanneer gevraagd )
- Kinderen met lipspleten :
– operaties
– verdere revalidatie
- Hydrocephalus en Meningokel
– operaties
– verdere revalidatie
- Verstandelijk Gehandicapte Kinderen
– Remediëring en opleiding
– studie hulpmiddelen
– ouderlijke opleiding
- kinderen met Epilepsy
– onderzoek
– medicijnen
– controle en nazorg
- kinderen met TBC, malaria en lepra
– medicijnen
– controle en nazorg
– verpleegkundige behandeling
- kinderen en mensen met schildklier ziekten
– diagnose
– mogelijke medische behandeling
ONDERSCHEIDING
Bhakti Luhur als een stichting die sociale dienst bied , heeft een goede band met de Indonesische gemeenschap en geven hun best zonder iets terug te verwachten, het word allemaal oprecht gedaan .
Door het volbrengen van al deze prestaties werd Pastoor Janssen de onderscheiding voor Eervol Sociaal Werk toegereikt door de Indonesische Regering en was hem persoonlijk overhandigd in 2006 door President Soesilo Bambang Yudhoyono .